قـبـل از آنکـه بنـویسند جـزای همه را           می سپارند به تو قدر و قضای همه را

شب قـدر است ولـی قـدر نمی دانیـمت           که تو باید بدهی اجر و سزای همه را

ما برای فـرجـت آمده ایم امشب، کـاش           بـه اجـابـت بـرسـانـنـد دعـای هـمـه را

هر چه از دامن تو دور شود دستی باز           می کشاند وسط احسان تو پای همه را

ای گـل فـاطـمه! یابن الحسن! آقا جانم!           بشنو داد همه را؛ بشنو صدای همه را

کربلایی؟ نجـفی؟ سامره ای؟ یا مشهد؟           هر کجا هـستی خالی کن تو جای همه را

زائـران حـرم جـد تـو را مـی بـخـشـند           امشب آقا بده پس کرب و بلای همه را